Η παρούσα με αριθμό 126/2023 απόφαση (δείτε το πλήρες κείμενο εδώ) του Ειρηνοδικείου Πειραιά έκρινε, δικάζοντας με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ότι πιθανολογείται η ευδοκίμηση έφεσης επί πρωτόδικης απόφασης που είχε απορρίψει την αίτηση υπαγωγής οφειλέτριας στις διατάξεις του Ν. 3869/2010, λόγω ενδεχόμενου δόλου κατά το χρόνο ανάληψης των δανειακών υποχρεώσεων, διατάσσοντας παράλληλα την αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης και δη πλειστηριασμού κατά της κύριας κατοικίας της μέχρι και την έκδοση οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούσης εφέσεως.
απόφαση συντάσσεται πλήρως με το ελάχιστο περιεχόμενο της ένστασης δόλου, όπως αυτό καθορίστηκε με τις πρόσφατες αποφάσεις του Αρείου Πάγου (59/2021, 1174/2019, 515/2018, 156/2018).
Στη μείζονα σκέψη της αναφέρει επί λέξει : “…Περαιτέρω πιθανολογείται ότι οι αιτιάσεις της αιτούσας περί δόλιας περιέλευσης σε αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών της είναι βάσιμες. Συνεπώς, πιθανολογείται ότι η έφεσή θα γίνει τυπικά και ουσιαστικά δεκτή, επομένως ότι η αίτησή της για υπαγωγή στις ευεργετικές διατάξεις του Ν. 3869/2010 θα ευδοκιμήσει. Τέλος πιθανολογήθηκε ότι σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης η αιτούσα θα υποστεί ουσιώδη βλάβη σε σχέση με τους επιδιωκόμενους με το αρ. 4 ν. 3869/2010 σκοπούς, διότι από τη στιγμή που το αντικείμενο της εκτέλεσης αποτελεί το δικαίωμα κυριότητας του ακινήτου που επιθυμεί να διασώσει ως κύρια κατοικία της, θα ματαιωθεί η επιδιωκόμενη από την αίτηση εξαίρεση από την εκποίηση του ανωτέρω ακινήτου…”
Την υπόθεση χειρίστηκε ο Δικηγόρος Μιχαήλ Ι. Κούβαρης