Απόφαση 3211/2018 Ειρ. Αθηνών-Απόφαση με μοναδικό πιστωτή το "ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ"-εξέταση της προϋπόθεσης της μόνιμης αδυναμίας κατά το χρόνο κατάθεσης, εξαιτίας της μη ύπαρξης ληξιπρόθεσμων οφειλών-

Η με αριθμό 3211/2018 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών (βλ. το πλήρες κείμενο εδώ), η οποία εκδόθηκε με τη διαδικασία της Εκουσίας Δικαιοδοσίας, σε υπόθεση του γραφείου μας, έκανε δεκτή την αίτηση με μοναδικό πιστωτή το “ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ”, απορρίπτοντας την ένσταση ελλείψεως του στοιχείου της μόνιμης αδυναμίας πληρωμών, κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης, εξαιτίας της έλλειψης ληξιπρόθεσμων οφειλών, δεδομένου ότι το επίδικο δανειακό προϊόν εξυπηρετείτο με παρακράτηση από την μηνιαία μισθοδοσία της αιτούσας, με το σκεπτικό ότι :
“…Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν εμποδίζεται η ευδοκίμηση της αίτησης, επειδή κατά την κατάθεσή της, δεν υπήρχε καμιά ληξιπρόθεσμη οφειλή της αιτούσας προς τον μοναδικό πιστωτή της, πράγμα απαραίτητο σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3869/2010, για τον εξής λόγο : Ο νομοθέτης θέσπισε την ανωτέρω προϋπόθεση, έχοντας κατά νου, το συνήθως συμβαίνον, δηλαδή τη δυνατότητα του οφειλέτη δανείου να διακόψει οποτεδήποτε την καταβολή των συμφωνημένων δόσεων προς τον πιστωτή του, δημιουργώντας έτσι ληξιπρόθεσμες οφειλές, όταν διαπιστώσει ότι δεν αρκούν για τις βιοτικές ή οικογενειακές του δαπάνες τα χρήματα που του απομένουν από τα έσοδά του. Αντίθετα η προϋπόθεση αυτή, σύμφωνα με το πνεύμα του νόμου, δεν πρέπει να θεωρηθεί απαραίτητη όταν εν ενεργεία δημόσιος υπάλληλος ή συνταξιούχος, έχει λάβει δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (ΤΠΔ) εξοφλητέο σε τοκοχρεολυτικές δόσεις και συμφώνησε προς εξόφλησή του να εκχωρήσει στο Ταμείο, σύμφωνα με τις ειδικές διατάξεις του νόμου, ποσοστό από το μηνιαίο μισθό ή τη σύνταξή του, όπως συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και τούτο επειδή σ’ αυτή την περίπτωση ο οφειλέτης, ακόμα και αν βρίσκεται αναμφισβήτητα σε μόνιμη αδυναμία πληρωμών, δεν θα έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Ταμείο, παρά μόνο αν χάσει τη δουλειά του ή μειωθεί ο μισθός ή η σύνταξή του τόσο πολύ, ώστε το παρακρατούμενο ποσοστό τους να είναι μικρότερο από τη συμφωνηθείσα δόση του δανείου. Γι’ αυτό το λόγο το δικαστήριο θεωρεί ότι στις προαναφερόμενες περιπτώσεις, δεν απαιτείται η ύπαρξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Ταμείο κατά την κατάθεση της αίτησης. Αρκεί μόνο να αποδειχθεί κατά τη συζήτηση ότι ο οφειλέτης του δανείου βρίσκονταν κατά την κατάθεση της αίτησης σε μόνιμη αδυναμία να καταβάλλει τις συμφωνημένες δόσεις του δανείου του, με την έννοια ότι το εισόδημα που του απέμενε μετά τη συμφωνηθείσα παρακράτηση της δόσης του από το μισθό ή τη σύνταξή του, δεν ήταν αρκετό για την κάλυψη των βιοτικών ή οικογενειακών αναγκών του…”
3211_2018_Eir_Athinwn_monadikos_pistotis_tameio_parakatathikwn_kai_daneiwn