Απόφαση 56/2022 Ειρηνοδικείο Αταλάντης

Η παρούσα με αριθμό 56/2022 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αταλάντης (δείτε το πλήρες κείμενο ΕΔΩ), δικάζοντας με τη διαδικασία του Ν. 3869/2010, κάνει δεκτή την αίτηση εντολέως μας, σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας και αποφασίζει :

– την μεταβίβαση της ρύθμισης του αρ. 9 παρ. 2 του ν. 3869/2010 του ήδη θανόντος συζύγου της εντολέως μας στην ίδια

-την παύση των εργασιών εκποίησης της λοιπής ακίνητης περιουσίας της αιτούσας, η οποία είχε διαταχθεί με την προ 8 ετών πρωτόδικη απόφαση υπαγωγής της στις διατάξεις του ν. 3869/2010, την απαλλαγή του εκκαθαριστή εκ των καθηκόντων του και την επαναφορά των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων στην περιουσία της πτωχεύσασας.

Η απόφαση παρουσιάζει ιδιαίτερο νομολογιακό ενδιαφέρον καθώς ασχολείται εκτενώς :

• με το ζήτημα της κληρονομικότητας της ρύθμισης του αρ. 9 παρ. 2 ν. 3869/2010,

αναφέροντας επί λέξει:

“…Το ζήτημα του θανάτου του αιτούντος οφειλέτη ενόψει και του προσωποπαγούς χαρακτήρα της ρύθμισης του Νόμου και ιδιαίτερα ο χρόνος θανάτου του μεσούσης της εκκρεμοδικίας, προ της ολοκλήρωσης της ρύθμισης του άρθρου 8 παρ. 2 και 5 του Ν. 3869/2010, μετά την ολοκλήρωση τη ρύθμισης του άρθρου 8 παρ. 2 και 5 του Ν. 3869/2010- αποτελεί ένα πρόβλημα η λύση του οποίου απορρέει από την ερμηνεία του άρθρου 12α ν. 3869/2010. Η παρούσα διάταξη τελεί σε άμεση σύνδεση με την αναθεώρηση του άρθρου 11 του Ν. 3869/2010, που καθιέρωσε την αυτοδίκαιη απαλλαγή του οφειλέτη και τον προαιρετικό χαρακτήρα της αίτησης απαλλαγής, με συνέπεια η έννοια της «απαλλαγής» να ταυτίζεται, πλέον, με τη χρονική και επιτυχή ολοκλήρωση του άρθρου 8 του νόμου. Επομένως, σε περίπτωση που εκ των πραγμάτων ολοκληρώθηκαν οι καταβολές του άρθρου 8 παρ. 2 ή παρ. 5 είτε πριν είτε μετά τον θάνατο του κληρονομούμενου οφειλέτη, παρόλο που η ρύθμιση είναι προσωποπαγής ο κληρονόμος απαλλάσσεται. Περαιτέρω, με την παράγραφο 3 αντιμετωπίζεται η περίπτωση που ο οφειλέτης είχε προστατεύσει δικαστικά την κύρια κατοικία του από την ρευστοποίηση, πλην όμως απεβίωσε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου διευθέτησης οφειλών. Σε αυτήν την περίπτωση δίνεται η δυνατότητα στον κληρονόμο, που πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στον 3869/2010, αν χρησιμοποιεί την κύρια κατοικία του κληρονομουμένου ως δική του κύρια κατοικία και συντρέχουν στο πρόσωπό του οι λοιπές προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3869/2010, να ζητήσει από το δικαστήριο να του επιτρέψει την συνέχιση του σχεδίου διευθέτησης, προσαρμοσμένου φυσικά στην δική του ικανότητα αποπληρωμής. Η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης των πιστωτών δεν θίγεται ούτε επιτρέπεται η συνολική διάρκεια των σχεδίων διευθέτησης του κληρονομουμένου και του κληρονόμου να υπερβαίνουν την μέγιστη επιτρεπόμενη διάρκεια (20 έτη και κατ εξαίρεση 35 έτη επί συμβάσεων μεγαλύτερης διάρκειας). Ωστόσο, ο κληρονόμος θα μπορεί να ζητήσει προστασία της κύριας κατοικίας και μετά την 31-12-2018, η δε αξία ρευστοποίησης, την οποία θα καταβάλει για την προστασία της κύριας κατοικίας, θα μειωθεί κατά το ποσό που κατέβαλε ο κληρονομούμενος (βλ. Ειρ. Πατρών 500/2021, Α. Κρητικός, Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων – Συμπλήρωμα, 2018, σελ. 193- 194). Τέλος, η παύση των εργασιών της πτώχευσης γίνεται κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 164 και 166 του ΠτΚ (ΑΠ 806/1979 ΝοΒ 28.71, ΕφΑθ 9591/1996 ΔΕΕ 1997.490, ΕφΑθ 2241/1996 ΔΕΕ 1997.175, ΕφΠειρ 31/1996 Δίκη 26.931, ΕφΠατρ 711/1995 ΔΕΕ 1996.165 και ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 21/1994 Αρμ 48.1161, ΕφΘεσ 2946/1991 Αρμ 46.510, ΕφΑθ 11838/1987 ΕλλΔνη 31.381, Κοτσίρης «Πτωχευτικό Δίκαιο», έκδοση 1978, σελ. 330, Ρόκας «Πτωχευτικό Δίκαιο» έκδοση 12η, παρ. 35 και 36, σελ. 144 επ.), ο οποίος (Πτωχευτικός Κώδικας) αφενός εφαρμόζεται κατ’ άρθρον 265 παρ. 1 Ν. 4738/2020 και στις εκκρεμείς κατά το χρόνο έναρξης ισχύος του διαδικασίες, αφετέρου εφαρμόζεται αναλογικά στις υποθέσεις του ν. 3869/2010 και δη στη παύση των εργασιών της διαταχθείσας ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη (άρθρα 9 και 15 του ν. 3869/2010)…”

• με το ζήτημα της παύσης των εργασιών εκποίησης που είχε διαταχθεί δυνάμει του αρ. 9 παρ. 1 ν. 3869/2010,

αναφέροντας επί λέξει:

“…η αιτούσα αναφέρει ρητώς ότι δεν έλαβε χώρα καμία απολύτως ενέργεια από την εκκαθαρίστρια και νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 9 § 2, 12 Α § 3 του ν. 3869/2010, καθώς και σε αυτές των άρθρων 164, 166 και 168 του ΠτΚ, και 758 ΚΠολΔ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Τα ανωτέρω γεγονότα συνιστούν σημαντικά νέα πραγματικά περιστατικά με ουσιώδη και αποφασιστική επιρροή, ώστε να δικαιολογείται η μεταρρύθμιση της υπ’ αριθμ. ……/2014 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, δεδομένου ότι αφενός η κύρια κατοικία της αιτούσας και του συζύγου της εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια κατοικία της πρώτης και συντρέχουν στο πρόσωπό της οι λοιπές προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3869/2010, αφετέρου γιατί η αιτούσα ήδη πληροί τις προϋποθέσεις ένταξης στις ευεργετικές διατάξεις του Ν. 3869/2010, στον οποίο έχει ήδη υπαχθεί δυνάμει της ανωτέρω αναφερθείσας απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου.

Τέλος, η ορισθείσα δια της ως άνω απόφασης εκκαθαρίστρια για την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της αιτούσας που διαλαμβάνονται σε αυτή, δικηγόρος Λαμίας …. δεν προέβη στην ως άνω εκποίηση εδώ και οκτώ (8) έτη, ούτε εμφανίστηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, αν και κλητεύτηκε νόμιμα, ώστε να παράσχει πληροφορίες αναφορικά με την πορεία της ρευστοποίησης. Κατά συνέπεια το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να διατάξει την παύση των εργασιών της εκποίησης, απορριπτομένων των περί αντιθέτου ισχυρισμών της δεύτερης καθ’ ής και της παρεμβαίνουσας, οι οποίες ουδέν στοιχείο προσκόμισαν, το οποίο θα αποδείκνυε ότι η εν λόγω διαδικασία έχει έστω εκκινήσει, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να διαταχθεί η απαλλαγή της εκκαθαρίστριας δικηγόρου που ορίσθηκε διά της ως άνω απόφασης από τα σχετικά με την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της αιτούσας καθήκοντά της…

..η δε δυνατότητα αυτή δεν πρέπει να περιορίζεται ως προς τα υπό ρευστοποίηση περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, με την απεριόριστη σε χρονική διάρκεια δυνατότητα ρευστοποίησης αυτών, διότι με τον τρόπο αυτό, αφενός ο οφειλέτης στερείται βασικών περιουσιακών του στοιχείων, αφετέρου δεν επέρχεται, μέσω της ρευστοποίησης αυτών, η ικανοποίηση των πιστωτών, παρά μόνον παραμένει μια εκκρεμής κατάσταση, η οποία εγκλωβίζει τους οφειλέτες, χωρίς το ανάλογο οικονομικό αντίκρισμα για τους πιστωτές…”.

Την υπόθεση χειρίστηκαν οι Δικηγόροι, Μιχαήλ Ι. Κούβαρης και Σοφία Μαραγκοπούλου.

56_2022_ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ